Historia biżuterii nierozłącznie związana jest z historią ludzkości. Odkrywane znaleziska archeologiczne sugerują, że już pradawni przodkowie człowieka prowadzący koczowniczy tryb życia, wykonywali prostą biżuterię z muszli, kości zwierząt czy skóry. Ówczesna biżuteria pełniła rożne funkcje: użytkową, która chroniła przed urokami, złą energią czy informowała o statusie noszącej ją osoby. W starożytnym Egipcie i Grecji jubilerstwo weszło na wyższy poziom, zaczęto używać nowych materiałów takich jak miedź, srebro, czy złoto. Tworzone ozdoby uczestniczyły w wielu obrzędach religijnych wierzono bowiem w moc naszyjników czy pierścieni. Z czasem do metalowych ozdób dołączano kamienie szlachetne. Najpotężniejsi władcy nosili biżuterię, która z czasem stawała się obsesją tłumu, który na co dzień nie miał do niej w ogóle dostępu. Wówczas biżuteria była traktowana jako dobro luksusowe, na co pozwolić sobie mogli wyłącznie najbogatsi. XIX i XX wiek to intensywny rozwój branży jubilerskiej, który rozszerzał się dzięki rozwojowi nowych środków transportu i łatwiejszym podróżom. Wpłynęło to na proces przenikania się kultur min. europejscy jubilerzy zaczęli eksperymentować ze wzornictwem arabskim czy japońskim. Nowe metody, kolejne wzory i coraz odważniejsze pomysły wykonania biżuterii wymagały użycia specjalistycznych narzędzi przez produkujących je złotników. Ważną rolę w procesach wykonania biżuterii odgrywały materiały ścierne.