Branża parkieciarska jako gałąź rzemiosła budowlanego ma bardzo długą historię. Wzornictwo posadzek kamiennych sięgających czasów przed naszą erą stało się z biegiem czasu jednym z głównych źródeł koncepcji dekoracyjnej, najpierw dla mistrzów stolarstwa, a następnie mistrzów
rzemiosła parkieciarskiego. Mieszkańcy średniowiecznych obszarów klimatu umiarkowanego potrzebowali podłóg z materiałów ciepłochronnych- tym wymaganiom odpowiadało drewno którego pozyskiwaniu sprzyjała obfitość lasów. Wszędzie tam gdzie rosły drzewa, ich drewno towarzyszyło człowiekowi jako podstawowy materiał do budowy domów a w tym także podłóg.

Początkowo wykonywaniem podłóg z desek zajmowali się uniwersalni rzemieślnicy, później stało się to domeną cieśli aż konieczność wykonywania coraz bardziej wyszukanych wzorów podłóg dała początek rozwoju parkieciarstwa. Atrakcyjność parkietu i jego możliwości dekoracyjne, które wpływały na wspaniałość i dostojność wnętrz powodowały coraz większe zainteresowanie parkietem. Z czasem udoskonalono techniki układania parkietu, opracowane zostały specjalne kleje i lakiery na bazie żywic syntetycznych. Zaczęto praktykę cyklinowania drewna materiałami ściernymi. Postęp techniczny i rozwój maszyn ułatwił pracę przy wykonywaniu i remoncie posadzek parkietowych. Obecnie do dyspozycji parkieciarzy są różnego rodzaju szlifierki taśmowe, krawędziowe lub oscylacyjne.