Pierwsze próby stworzenia materiału doskonałego, który miał posiadać inne funkcje, niż te występujące w środowisku naturalnym sięgają czasów ok 1000 lat p.n.e. gdzie starożytni Meksykanie zajmowali się przetwórstwem kauczuku. Plemię Olemków uznawane jest za prekursorów tworzyw sztucznych. Przetworzony przez nich kauczuk o różnej elastyczności wykorzystywano m.in. do produkcji gumowych podeszw, czy piłek. Modyfikacja kauczuku okazała się strzałem w dziesiątkę, jeśli chodzi o zdobycie materiału o innowacyjnych właściwościach, ponieważ cechy te po dzień dzisiejszy są największym atutem szeroko pojętego plastiku: nie koroduje, jest elastyczny, lekki, z łatwością można mu nadawać dowolne kształty i kolory. Z biegiem lat kolejni naukowcy na kanwie coraz to nowszych odkryć ulepszali uzyskane efekty wytwarzając kolejno polietylen, polichlorek winylu, popularnie zwany PVC, teflon czy najbardziej znany poliester jakim jest PET. Wówczas rozpoczęły się zakrojone na szeroką skalę prace nad uzyskaniem jeszcze lepszych właściwości i łatwiejszego dostępu do tworzyw sztucznych. Sama nazwa tworzyw sztucznych pochodzi od greckiego „plastikos” oraz łacińskiego „plasticus”, co w obu przypadkach oznacza „nadający się do formowania”- co wskazuje na ich najbardziej charakterystyczną cechę, a jednocześnie tę, której nie posiadają żadne tworzywa występujące w naturze.